این انیمه رو هم من واقعا دوست داشتم ، بهتره بگم جز اولین انیمه هاییست که دیدم ... یا شاید اگه بخوام ی مقدار سنجیده تر توضیح بدم ... این انیمه باعث شد من اوتاکو بشم (البته قبلش من ناروتو رو دیده بودم ولی اعتراف میکنم نمیدونستم انیمه چیه) پس ی جورایی این انیمه باعث شده که من الان بتونم این وبلاگو بنویسم ..پس ی جورایی باید ازش ممنون باشم که منو با انیمه اشنا کرد اگه اشنا نمیکرد الان مشغول دیدن فیلم هایی مسخره و تخیلی میبودم ... خیلیا میگن این انیمه بخاطر پایان غم انگیزش انیمه ی بدیه ، ولی من باهاشون کاملا مخالفم میدونید چرا؟ چون انیمه همیشه نباید پایانی خوش داشته باشه ، تنوع هم بد نیست ، خب بریم داستانو توضیح بدیم و زیاد سرتونو به درد نیارم ، برای خوندن داستان به ادامه مطلب بروید
داستان درباره ی پسری به اسم کوسی هست که از بچگی با وحشت و تنبیه های شدید مادرش زندگی میکرده و زیر نظر مادرش که نوازنده ی پیانو بوده آموزش پیانو میبینه ، اونقدر آموزش میبینه که مثل ربات میشه و کاملا نوت هارو حفظ میکنه و حتی برنده ی مسابقات هم شده ، ولی خودش هیچوقت شاد نمیشده با این چیزا، تنها چیزی که میخواسته شادیه مادرش بوده و اینکه ببینه مادرش ازش راضیه ... مادره کوسی میمیره و کوسی پیانو زدن رو ترک میکنه چون خاطره های بدی رو به یادش میاره ، کوسی وقتی بزرگتر میشه با دختری به نام کائوری آشنا میشه ، دختری زیبا با موهای بلوند ... کم کم این دختر توی زندگی کوسی تغییراتی ایجاد میکنه و حتی باعث میشه که کوسی دوباره به دنیای موسیقی برگرده .. باعث میشه که به پیانویی که هم علاقه داشته و هم ازش دوری میکرده برگرده ... ادامشو نمیگم پررو نشید ... خب این انیمه رو هم اگر ندیدین ببینید ..اگه دیدین که خوش ب حالتون اگه نه که قول میدم بدتون نیاد .. اگه عاشق انیمه هایی هستین که احساسات قشنگیو براتون ب ارمغان بیارن ، این رو از دست ندین ... با تشکر از همراییتون
